Մայիսի 8-ին Գորիսի Յուրի Բախշյանի անվան թիվ 3 հիմնական դպրոցը վերածվել էր մշակութային տոնի օջախի. տեղի ունեցավ «Ջանգեզուրի բարի ծնունդ» խորագրով հուշահանդես՝ նվիրված գուսանական արվեստի փայլուն ներկայացուցիչ Գուսան Աշոտի ծննդյան 118-ամյակին։ Միջոցառումը կազմակերպել էր դպրոցի «Երաժշտություն» առարկայի ուսուցչուհի Թամարա Հովհաննիսյանը։

Այս օրը դարձավ հուշի և ոգու յուրահատուկ խառնուրդ, երբ աշակերտները՝ երգով, խոսքով ու երաժշտությամբ, վերակենդանացրին Գուսան Աշոտի աշխարհը՝ լի հայրենասիրությամբ, բանաստեղծական խորքով ու ժողովրդական հնչերանգներով։

Հանդիսության մեկնարկին հակիրճ ներկայացվեց Գուսան Աշոտի կյանքի ուղին՝ ծննդից մինչև ստեղծագործական բարձունքները։ Աշակերտները երգեցին նրա հայտնի կատարումներից՝ հպարտությամբ և ոգեշնչմամբ ներկայացնելով զուլալ հայրենասիրությամբ շնչող գործեր։ Աշխույժ երաժշտական համարները, ասմունքները և բեմականացված ներկայացումները հյուսվեցին մեկ ամբողջական շղթայի մեջ՝ արտահայտելով աշակերտների հարգանքն ու սերն ազգային մշակույթի և նրա երախտավորների հանդեպ։

Միջոցառման ընթացքում հնչեցին ոչ միայն Գուսանի բանաստեղծությունները, այլև խոսք՝ գուսանական ժառանգության արժեքի, նրա դերի մասին ազգային ինքնության պահպանման գործում։ Մասնակիցները հստակ շեշտադրեցին, որ Գուսան Աշոտը միայն երգիչ կամ գուսան չէր, այլ՝ հոգևոր սյուն, ով իր մեղեդիներով ամրապնդել է ժողովրդի միասնությունն ու մշակութային ոգին։

Երեկոյի մթնոլորտը յուրահատուկ էր՝ լի հուզմունքով, հպարտությամբ և ստեղծագործական աշխուժությամբ։ Թամարա Հովհաննիսյանի ղեկավարությամբ աշակերտներն ի ցույց դրեցին ոչ միայն երաժշտական և արտասանական կարողությունները, այլև՝ մեծացնելով մշակույթի հանդեպ հարգանքի մթնոլորտը՝ վերածեցին միջոցառումը փոքրիկ խնկարկման։

Միջոցառման ավարտին Գորիսի Գուսան Աշոտի անվան ժողովրդական գործիքների համույթի մենակատար Տաթև Կարապետյանը յուրահատուկ անակնկալ մատուցեց հանդիսականներին՝ կենդանի կատարումով ներկայացնելով գուսանի ամենասիրելի ու հուզիչ ստեղծագործություններից մի քանիսը։ Նրա բեմադրական ելույթը հոգեհարազատ ջերմություն հաղորդեց երեկոյին՝ ընդգծելով հայկական երաժշտական ժառանգության հարուստ գունապնակը։

«Ջանգեզուրի բարի ծնունդ» խորագիրը դարձավ խորհրդանշական պատուհան դեպի մեր մշակութային արմատները, որտեղից շարունակում ենք սնվել ու զորանալ։ Գուսան Աշոտի հիշատակը նորից վերակենդանացավ դպրոցականների շուրթերին՝ իբրև կենդանի կամուրջ՝ անցյալի և ներկայի միջև։