Ապրիլի 30-ին Գորիսի Յուրի Բախշյանի անվան թիվ 3 հիմնական դպրոցում մեծ շուքով անցկացվեց հայրենասիրական միջոցառում՝ «Մեր անցյալի փառքը՝ ապագայի ուղին» խորագրով։ Այն նվիրված էր մեր անսասան հայրենիքին՝ Հայաստանին, և նպատակ ուներ խորացնել սերունդների ազգային ինքնագիտակցությունն ու պատկանելիության զգացումը։

Միջոցառման մեկնարկը տրվեց դպրոցի փառքի անկյունում, որտեղ կատարվեց խորհրդանշական ծաղկեդրում և մոմավառություն՝ ի հիշատակ հայ ժողովրդի փառապանծ հերոսների և մեծագույն գործիչների։ Հնչեց Հայաստանի Հանրապետության օրհներգը, որին հաջորդեց «Հայր մեր»-ը՝ տարածելով լռության, պատկառանքի և հուզմունքի ալիք ամբողջ դահլիճում։

Դահլիճը լցված էր տոնական հուզումով. խոսքը հնչում էր ուղիղ ու վստահ, երգը՝ նվիրումով, պարը՝ ոգեշնչող հպարտությամբ։ Եռագույնը բեմում պարզապես դրոշ չէր՝ այն մեր ինքնության, պայքարի ու երազանքների խորհրդանիշն էր։

Բեմում հայրենասիրական ոգին կենդանանում էր՝ զուգորդվելով պատմական հիշողությամբ և սերնդեսերունդ փոխանցվող ազգային հպարտությամբ։ Ժամանակի մեքենայի խորհրդանշական ներկայությամբ հանդիսատեսը մտովի տեղափոխվեց դարեր առաջ՝ Հայկ Նահապետից մինչև նորագույն հերոսամարտեր։ Հայոց հզոր թագավորներն ու թագուհիները, Մեսրոպ Մաշտոցը, Գրիգոր Լուսավորիչը, ինչպես նաև ազգային նորագույն հերոսները կենդանանում էին բեմում՝ դառնալով ոչ միայն պատմության խորհրդանիշներ, այլ նաև ներկայի ներշնչման աղբյուր։

Միջոցառման ամբողջ ընթացքում հնչում էին հայրենասիրական երգեր, ասմունքներ, գեղարվեստական պարեր՝ կերտելով իսկական ազգային տոնի մթնոլորտ։ Ծածանվում էր եռագույնը՝ մարմնավորելով «Հայաստանն իմ սերն է» պատգամը։

Շնորհակալական խոսքով հանդես եկան դպրոցի տնօրենի տեղակալ Արաքսյա Առստամյանը և ՄԿԱ գծով համակարգող Արմիդա Գևորգյանը՝ արժևորելով նման միջոցառումների դաստիարակչական ու գաղափարական մեծ դերը, կարևորելով ազգային արժեքների պահպանումն ու սերունդների գիտակից դաստիարակությունը։

Միջոցառումը կյանքի էին կոչել 5-րդ «Դ» և 6-րդ «Ա» դասարանների աշակերտները՝ իրենց դասղեկներ Ռուզաննա Խաչատրյանի և Արփինե Մարտիրոսյանի նվիրումով և գեղարվեստական զգայուն մոտեցմամբ։

Այս օրը դարձավ մեզ համար ոչ միայն հիշողություն, այլ նաև պատգամ՝ անցյալը՝ հպարտություն, ներկան՝ պատասխանատվություն, ապագան՝ առաքելություն։ Հայոց պատմության էջերը բեմից վերածվեցին ապրումի՝ հիշեցնելով, որ Հայաստանը շարունակում է ապրել իր զավակների հիշողությամբ, պայքարով և սիրով։