«Դպրոցի կյանքը ներսից․ պատմություններ աշխատակիցներից» նախագծի քսանութերորդ հարցազրույցը Գորիսի Յուրի Բախշյանի անվան թիվ 3 հիմնական դպրոցի «Երաժշտություն» առարկայի ուսուցչուհի Թամարա Հովհաննիսյանի հետ է։

- Ի՞նչ սկզբունքների վրա է հիմնված Ձեր կյանքը, և ինչպե՞ս են դրանք օգնել Ձեզ դժվար պահերին։

- Կյանքը Աստծո կողմից տրված անգնահատելի պարգև է, որը կոչված ենք ապրել ու վայելել սիրո, հարգանքի և ջերմության մթնոլորտում։ Իմ կյանքի հիմքում կանգնած են այն սկզբունքները, որոնք պահպանում են մեր ժողովրդի ինքնության դիմագիծը, արժանապատիվ մարդ տեսակն ու ազգային արժեքները։ Դրանց մեջ առանձնահատուկ տեղ ունեն ընտանիքի համերաշխությունն ու սերը, քանզի համոզված եմ՝ ամուր ընտանիքը ամուր պետության հենքն է։

Այս սկզբունքներն են, որ կյանքի ամենադժվար պահերին ինձ ուժ են տվել՝ պահպանելու հույսը, խորացնելու հավատը, տարածելու սերը և գտնելու կամքի այն անսասան աղբյուրը, որն օգնել է հաղթահարել բոլոր փորձությունները։

- Ո՞րն է եղել Ձեր կյանքի ամենամեծ մարտահրավերը, և ինչպե՞ս եք այն հաղթահարել։

- Իմ կյանքի ամենամեծ մարտահրավերն ու միաժամանակ ձեռքբերումն եմ համարում հասարակության մեջ իմ դերը, կրթությունն ու որպես կայացած մասնագետ ձևավորվելը։ Այս ճանապարհին հաջողության եմ հասել ծնողներիս անսահման հոգատարության, շրջապատիս դրական ու հուսադրող վերաբերմունքի, ինչպես նաև իմ անձնական ջանքերի ու անընդհատ ինքնակատարելագործման շնորհիվ։

Այս ամենը ոչ միայն մասնագիտական աճի, այլև անձնային կայացման ամուր հիմք է դարձել՝ հնարավորություն տալով վստահ քայլել առաջ և նոր նպատակներ սահմանել։

- Ո՞ր արժեքներն եք ամենաշատը կարևորում մարդկանց մեջ։

- Մենք ապրում ենք խիստ բարդ ու խառը ժամանակներում, երբ մարդկային հարաբերություններում հաճախ գերակշռում են շահադիտական մոտեցումներն ու հաշվարկված շփումները։ Այս իրականության մեջ ես, իմ էությամբ և համոզմունքներով, փորձում եմ պահպանել այն արժեքավոր մարդկային գծերը, որոնք իսկապես արժևորում են մարդու տեսակը՝ անկեղծությունը, ազնվությունը և խոհեմությունը։

Համոզված եմ, որ միայն այս հատկանիշների պահպանումն ու փոխանցումը կարող են ստեղծել վստահության և փոխադարձ հարգանքի միջավայր, որտեղ մարդը գնահատվում է ոչ թե իր շահից, այլ իր ներքին արժեքներից ելնելով։

- Ո՞րն է այն բաղադրատոմսը, որը միշտ օգտագործում եք խոհանոցում։

- Ամենակարևոր բաղադրատոմսը սերն է․ այն է, որից ծնվում են ամենահամեղ ուտեստները, որոնք էլ իրենց հերթին համեմվում են հաճելի երաժշտությամբ։ Սերն է, որ յուրաքանչյուր կերակուրի մեջ հաղորդում է ջերմություն, յուրահատուկ համ և հիշողություններ, դարձնելով այն ոչ միայն սնունդ, այլև հոգու տոն։

- Ո՞րն է Ձեր սիրելի ֆիլմը կամ ժանրը։

- Նախընտրում եմ վավերագրական և պատմակենսագրական ֆիլմեր, որտեղ յուրաքանչյուր դարաշրջան իր ամբողջ երանգներով ու կյանքի բազմազան դրսևորումներով պահպանում է իր կենդանի շունչը։ Այս ֆիլմերում անցյալը կենդանանում է, պատմական իրադարձությունները ստանում են մարդկային դեմք, իսկ հերոսների ճակատագրերը՝ կենդանի հույզեր, որոնք խորապես ազդեցիկ են և ուսանելի։

- Ո՞րն է այն խորհուրդը, որը Ձեզ տվել են և որը միշտ հիշում եք։

- Սովորել եմ հիմարի հետ չվիճել, քանզի անիմաստ բանավեճը միայն ժամանակ է խլում և խաղաղություն խաթարում։ Նախընտրում եմ ավելի շատ գործել, քան խոսել, և երբեք չբարձրաձայնել անելիքներիս մասին․ թող արդյունքները խոսեն ինձնից բարձր։

- Ինչպիսի՞ն է Ձեր առօրյա սննդակարգը, և ունե՞ք հատուկ նախասիրություններ։

- Սնվելը մեծագույն մշակույթ է․ առողջ հոգին և առողջ մարմինը իրար հետ քայլում են։ Սնունդը երբեք չպետք է վերածվի որկրամոլության, իշխանություն սահմանի քեզ վրա կամ դառնա կյանքի միակ նպատակ։ Ընդհակառակը՝ այն պետք է ապահովի քո կենսունակությունը, լիցքավորի և առաջացնի բարի զգացմունքներ։

Իմ խոհանոցը հիմնականում հայկական է։ Որքան մոտ է բնությանը, այնքան բարի ու առողջարար է։ Գարնանից մինչև աշուն իմ սեղանին միշտ կան բնության պարգևած խոտաբույսեր, հատապտուղներ, մրգեր և այլ բնական բարիքներ, իսկ ձմռանը՝ չրեր, ավելուկ և համով-հոտով լի մեծ ամբար։ Իհարկե, չի բացակայում միսն ու մսով պատրաստված զանազան ուտեստները, որոնցից իմ ամենասիրելին մայրիկիս բաղադրատոմսով պատրաստված մանթին է՝ տաք, հոտավետ և մանկության ջերմ հիշողություններով լցված։

- Ո՞րն է այն խորհուրդը, որը կտայիք Ձեզ երիտասարդ/պատանի տարիներին։

- Կյանքը մարդուն թրծում, կոփում և հասունացնում է։ Նոր ծիլն ու ցողունը միշտ ավելի երերուն են ու ճկվող, քան հասունացած ծառը։ Վախենում եմ, որ ինչ խորհուրդ էլ տամ, նույնն եմ անելու։ Ամեն դեպքում՝ իմ խորհուրդն է՝ յուրաքանչյուր իրավիճակում փորձել տարբերակել ծանրն ու թեթևը, միանգամից չարձագանքել՝ ինչպես կայծակը։ Փորձել գոնե մտքում մինչև տասը հաշվել. այդպես իրավիճակը ավելի պարզ կդառնա, սխալները կպակասեն, և կկարողանաս ավելի խելամիտ կառավարել վարքդ։

- Եթե հնարավորություն ունենաք փոխել միայն մեկ բան աշխարհում, ի՞նչ կընտրեք և ինչու։

- Այսօր աշխարհը շարժվում է արագ ու փոփոխական տեմպերով, ու թվում է, թե տիրում է քաոս և ձևերի անսպառ բազմազանություն։ Սակայն ես կցանկանայի, որ այդ բազմազան ձևերի մեջ ավելանար բովանդակություն՝ մի խտացում, որը կարող էր փոխել շատ բան մեր կյանքում։

Օրինակ՝ չարի մեջ մի քիչ բարութուն, թույլատրվելիքի մեջ մի փոքր արգելք, անտարբերության մեջ մի փոքր զգայունություն, իսկ պատերազմն առհասարակ փոխվեր խաղաղության։ Այդ փոփոխությունները կկարողանային աշխարհի պատկերն ավելի լուսավոր դարձնել ու հույսով լցնել։

- Եթե հնարավորություն ունենաք մեկ օր անցկացնել այնպես, ինչպես միշտ ցանկացել եք, ինչպիսի՞ն կլինի Ձեր օրը:

- Կուզեի ազատվել բոլոր հոգսերից՝ անընդհատ հարցեր տալուց, խրատներ հնչեցնելուց ու լսելուց, կարգ ու կանոն հաստատելու բեռից, ուրիշների համար թև ու թիկունք լինելու պարտականությունից։ Կուզեի ազատվել ամեն ինչից՝ լիովին։

Այդ ժամանակ ընտանիքիս հետ կայցելեի այն տեղը, որն ինքնուրույն կընտրեի՝ որտեղ տալիք ու առնելիք չլիներ, ուր կերգեի իմ սիրելի երգը, կխաղայի իմ ցանկալի խաղը, և որտեղ երեխաներս ինձ միայն ու միայն մայրիկի անկեղծ, սիրառատ հայացքով կդիտեին։