«Դպրոցի կյանքը ներսից․ պատմություններ աշխատակիցներից» նախագծի ութերորդ հարցազրույցը Գորիսի Յուրի Բախշյանի անվան թիվ 3 հիմնական դպրոցի Տարրական դասարանների մեթոդմիավորման նախագահ, 2-րդ «Գ» դասարանի դասվար Ռիտա Շալունցի հետ է։

- Ի՞նչ արժեքներ եք փոխանցում աշակերտներին:

- Արդեն 17 տարի է, ինչ ես չեմ պատկերացնում կյանքս առանց աշակերտներիս և նրանց տված անսպառ ջերմության։

Ես ոչ միայն գիտելիք եմ փոխանցում, այլև ձևավորում եմ աշակերտներիս արժեքային համակարգը։ Կարևորում եմ բարությունն ու հարգանքը, սովորեցնում եմ լինել հոգատար, ազնիվ և արդար։ Աշխատասիրությունն ու պատասխանատվությունը խթանում են նրանց զարգացումը, իսկ սիրով սովորելու ձգտումը դարձնում է ուսումը հաճույք։ Սխալները դիտարկում եմ որպես աճի հնարավորություն, իսկ թիմային աշխատանքն ու ընկերությունը՝ որպես ուժի աղբյուր։ Իմ նպատակն է կրթել ոչ միայն գիտելիքներով հարուստ, այլև բարեկիրթ ու գիտակից անձնավորություններ։

- Կիսվեք Ձեր սիրելի հայկական ուտեստներով: Ինչպիսի՞նն եք Դուք խոհանոցում:

- Սերը խոհանոցի նկատմամբ ես ժառանգել եմ մայրիկիցս, ով միշտ պատրաստել է աննկարագրելի համեղ ուտեստներ։ Նրա շնորհիվ ես սովորեցի, որ ոչ միայն համն է կարևոր, այլև հոգին, որը դնում ես պատրաստելու ընթացքում։ Իմ սիրելի հայկական ուտեստներից են տոլման, ղափաման և տարբեր տոնական ճաշատեսակները։ Տոլման պատրաստում եմ տատիկիս բաղադրատոմսով, իսկ մնացած ուտեստները սիրում եմ ստեղծագործաբար ձևափոխել։ Իմ հյուրերը հաճախ նշում են, որ իմ պատրաստած ուտեստները յուրահատուկ համ ունեն, ինչը ինձ շատ է ոգևորում։ Մեծ հաճույքով եմ պատրաստում տորթեր և խմորեղեններ՝ փորձելով նոր բաղադրատոմսեր և ձևավորման հնարքներ։ Սա դարձել է իմ սիրելի զբաղմունքներից մեկը, քանի որ ինձ համար այն և՛ ստեղծագործական գործընթաց է, և՛ հանգստանալու միջոց։

- Ինչպե՞ս է Ձեր ընտանիքն աջակցում Ձեզ աշխատանքում:

- Ընտանիքիս անդամներն ըմբռնումով են մոտենում այն փաստին, որ ուսուցչի աշխատանքը չի սահմանափակվում միայն դպրոցով։ Ուսուցիչ լինելը պահանջում է անընդհատ պատրաստվել, նոր գաղափարներ փնտրել և զարգանալ։

Երկու երեխաներս իմ ուժն են և ամենամեծ մոտիվացիան։ Աշխատանքային օրվա հոգնածությունը ես կարողանում եմ թոթափել նրանց կողքին։ Չնայած զբաղվածությանս, միշտ փորձում եմ ժամանակ գտնել նրանց համար, քանի որ նրանք են իմ կյանքի ամենակարևոր մարդիկ։

- Կա՞ որևէ ընտանեկան կամ հայկական ավանդույթ, որը Դուք փոխանցում եք Ձեր աշակերտներին:

- Հայկական ավանդույթների մեջ ինձ հատկապես ներշնչում է միասնականության և հյուրընկալության գաղափարը։ Ես աշակերտներիս փորձում եմ փոխանցել այն արժեքները, որոնք կապվում են մեծերին հարգելու, ընտանեկան ջերմության և տոներին միասին հավաքվելու հետ։ Տոնական օրերին նրանց հետ քննարկում ենք հայկական ծեսերն ու դրանց նշանակությունը։ Ես նաև սովորեցնում եմ նրանց կարևորել ազգային երաժշտությունն ու պարերը՝ կազմակերպելով միջոցառումներ, որտեղ երեխաները հանդես են գալիս մեր մշակույթին նվիրված ելույթներով։

- Ինչպե՞ս եք կազմակերպում Ձեր հանգիստը և ինչպե՞ս եք համադրում ընտանիքն ու աշխատանքը:

- Ես իմ առօրյան պլանավորում եմ այնպես, որ կարողանամ հավասարակշռել ընտանիքի և աշխատանքի պահանջները։ Հանգստի ժամանակ ես նախընտրում եմ ընկերներիս և հարազատներիս հետ հանդիպել կամ կազմակերպել ընտանեկան հավաքներ։ Կարդալը և երաժշտությունը ևս իմ հանգստի միջոցներից են, որոնք հաճախ օգնում են վերականգնել ուժերս։

- Ի՞նչ հարաբերություններ ունեք Ձեր գործընկերների հետ: Կա՞ որևէ գործընկեր, որի հետ հարաբերությունները գործընկերությունից ընկերության կամ բարեկամության են վերածվել:

- Դպրոցն ինձ համար երկրորդ տուն է, իսկ գործընկերներս՝ հարազատ մարդիկ։ Մեր հարաբերությունները հիմնված են փոխադարձ հարգանքի, ջերմության և աջակցության վրա։ Ես ընկերության մեջ հատկապես գնահատում եմ անկեղծությունը, և հենց դա է պատճառը, որ որոշ գործընկերներ ինձ համար դարձել են իսկական ընկերներ՝ վերածվելով իմ կյանքի կարևոր մասնիկների։

Ավելին, ես աշխատել եմ նաև այլ դպրոցում, և այլ կազմակերպությունում, որտեղ ևս ձևավորվել են ընկերական ամուր կապեր։

- Ի՞նչ է երջանկությունը: Համարո՞ւմ եք Ձեզ երջանիկ:

- Ինձ համար երջանկությունը այնպիսի վիճակ է, երբ մարդը զգում է սիրո, ներդաշնակության և ինքնաբավության զգացում։ Երբ դու գիտես, որ զբաղվում ես սիրելի գործով, շրջապատված ես բարի մարդկանցով և ունես ընտանիք, որը քեզ աջակցում է, սա արդեն երջանկություն է։ Ես ինձ երջանիկ եմ համարում, քանի որ ունեմ շատ կարևոր բաներ, որոնք աննկատ երջանկություն են պատճառում։

- Եթե մի օր ստիպված լինեք ընտրություն կատարել ընտանիքի և դպրոցի միջև, որը կլինի Ձեր ընտրությունը:

- Չնայած ես իմ դպրոցը երկրորդ տուն եմ համարում և ամբողջ սրտով նվիրված եմ իմ աշխատանքին, ընտանիքն ու հատկապես երեխաներս միշտ կլինեն իմ առաջնահերթությունը։ Հանուն նրանց ես պատրաստ եմ ցանկացած զոհաբերության, քանի որ նրանք իմ կյանքի ամենակարևոր մարդիկ են, իմ ուժն ու ներշնչանքը։

Իհարկե, ես սիրում եմ իմ մասնագիտությունը և այն մեծ տեղ ունի իմ կյանքում, սակայն մայր լինելն իմ ամենակարևոր առաքելությունն է։ Ես համոզված եմ, որ իսկական երջանկությունը հավասարակշռությունն է՝ ընտանիքի ու սիրելի գործի միջև, և ես միշտ ձգտում եմ այդ ներդաշնակությանը։

- Կփոխեի՞ք արդյոք Ձեր մասնագիտությունը: Ի՞նչ կփոխեիք Ձեր մասնագիտության մեջ:

- Մանկուց ես երազել եմ բժիշկ դառնալ, քանի որ ինձ միշտ հետաքրքրել է մարդկանց օգնելու գաղափարը։ Եթե ուսուցիչ չդառնայի, ապա անպայման կընտրեի բժշկության ուղին։ Այնուամենայնիվ, ես շատ եմ սիրում իմ մասնագիտությունը, քանի որ երեխաների հետ աշխատելը հոգեպես ինձ մեծ բավարարվածություն է տալիս։ Եթե ինչ-որ բան փոխելու հնարավորություն ունենայի, կցանկանայի, որ կրթական համակարգում ավելի շատ ուշադրություն դարձվեր ուսուցիչների աշխատանքի արժեվորմանը։

- Ի՞նչ նախասիրություններ ունեք: Համարո՞ւմ եք Ձեզ մշակութային մարդ:

- Իմ նախասիրություններից է նկարչությունը, որը հավանաբար ժառանգել եմ հորիցս, ով նույնպես լավ էր նկարում։ Շատ եմ սիրում լսել դասական երաժշտություն, ինչը ինձ օգնում է հանգստանալ և ներշնչվել։ Ինձ համար մշակույթը մեծ արժեք ունի, և ես մշտապես փորձում եմ ժամանակ տրամադրել այդ ոլորտին՝ լինի դա արվեստի ուսումնասիրություն, գրականություն, թե երաժշտություն։

Չնայած ես այժմ գրեթե ազատ ժամանակ չունեմ, իմ սերն արվեստի, մշակույթի և ճամփորդության նկատմամբ անփոփոխ է։ Եթե ժամանակ ունենայի, անպայման կճանապարհորդեի չքնաղ Հայաստանի գեղատեսիլ վայրերով և կայցելեի աշխարհի հնամյա քաղաքները՝ նրանց պատմությունն ու մշակույթը բացահայտելու համար։